Pytanie: Czy myjesz mięso przed smażeniem/pieczeniem?
Odpowiedz: Możesz sobie zaszkodzić i tracisz czas.
Kto tak sądzi?
Powiedzmy, że mamy projekt który tworzy nam instalator. Fajnie.
Projekt tworzy nam plik uruchomieniowy o nazwie MyInstaller.exe. Dobrze.
Wysyłamy taki plik naszej koleżance z pracy. Super.
Piszemy nowe funkcje i naprawiamy istniejące błędy. Extra.
Tworzymy instalator zawierający nową wersję programu. Bosko.
Musimy ręcznie zmienić nazwę z MyInstaller.exe na coś w stylu MyInstaller.1.1.exe. Smutek.
Nie róbimy rzeczy, które może za nas komputer zrobić.
Napisałem piękny i profesjonalnie wyglądający program. Chciałem go pokazać innym. Czułem w środku, że nie profesjonalnie jest przekazać .zip i kazać moim użytkownikom, go rozpakować i stworzyć sobie skróty do programu w menu start. Mój program zasługuje na lepsze traktowanie…
Przepis jest kompilacją kilku innych przepisów z internetu. Wielu rzeczy nie miałem w szafce, więc użyłem czegoś innego.
Inspiracje:
Przepis na 2 kg żeberek.
Wyciągnąć z lodówki i pozwolić się ogrzać do temperatury pokojowej. Ściągnąć błony.
Wymieszać wszystko. Natrzeć obie strony żeberek suchą marynatą. Zostawić żeberka w suchej marynacie na 1-4 godzin. Im dłużej tym lepiej. Nie wstawiać z powrotem do lodówki.
Jak typ danych może wyrazić dokładnie 1000 słów? enum String.
String może zawierać wszystkie słowa świata. Kiedy chcemy ograniczyć się tylko do kilku w TypeScirpt mogliśmy wykorzystać union types
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 |
type direction = 'North' | 'South' | 'West' | 'East'; function fun(a: direction) { console.log(a); } fun('North'); // OK fun('foobar'); //Error: Argument of type 'foobar' is not assignable to parameter of type 'direction'. |
|
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 |
enum MyEnum { Foo = "foo", Bar = 'trunk', Number = 1, } function fun(a: MyEnum) { console.log(a); } fun(MyEnum.Foo); // OK fun(MyEnum.Number); // OK |
Jednym z fundamentów WPF’a są zasoby – Resources. Definiowane w ResourceDictionary czyli słowniku zasobów. Każdy element słownika posiada swój klucz, który używamy do pobrania zasobu „z bazy”.
Odwołanie do zasobu może odbyć się na dwa sposoby.
StaticResource – Wartość jest ustalona podczas załadowania XAML.DynamicResource – Wartość jest ustalona w momencie, kiedy obiekt ma się pojawić.To zachowanie DynamicResource możemy wykorzystać do wprowadzenia ciekawych rozwiązań.
Jeżeli DynamicResource odwołuje się do zasobu aplikacji, to może być on przykryty przez inny zasób o tej samej nazwie.
Jeżeli mamy kilku klientów, a każdy z nich chce innych kolorów w swojej aplikacji, możemy załatwić tą prośbę dołączając do binarek .dll z zasobami, które zmienią kolory w odpowiednich miejscach.
Przykładowa aplikacja ma na celu wyświetlać dwukolorową flagę.
Aplikacja zawiera swoje zasoby zdefiniowane w osobnej .DLL o nazwach MainResources (podstawowe zasoby aplikacji), ClientResources (zasoby zmienione na danego klienta).
Programistyczny edytor Visual Studio Code, jest napisany w TypeScript, co więcej każda nowa wersja Visual Studio Code przychodzi razem z nową wersją kompilatora TypeScript. Tak się składa, że oba produkty Microsoftu są ze sobą dobrze powiązane.
Ostania aktualizacja Visual Studio Code w wersji 1.12 (kwiecień 2017), przychodzi z kompilatorem TypeScript 2.3. Ta wersja otrzymała możliwość sprawdzania typów w kodzie JavaScript poprzez przełącznik --checkJs.
Możesz sprawdzić poprawność typów w kodzie JavaScript tymczasowo. Jeżeli dodasz na początku pliku .js komentarz // @ts-check, wtedy kompilator TypeScript przejdzie po typach i podkreśli na czerwono błędy.
W TypeScript 2.3, który pojawi się w maju. Jedną z nowych możliwości, dostępnych w języku, będzie możliwość korzystania z generatorów.
TypeScript goni z zmianami w pojawiającymi się JavaScript. Jak TypeScript goni za zmianami to ja też muszę.
Generator to funkcja, która potrafi zwracać wiele wartości. Potrafi uwaga, uwaga generować je, na przykład na podstawie poprzednich wartości.
Klasycznie jak funkcja coś zwraca to funkcja razem z zwróconą wartością kończy swój żywot. W przypadku generatorów one giną, gdy:
Kod:
Jedną z głupich wojenek w internecie jest dyskusja czy do wcięć w kodzie używać tabów czy spacji. Sprawa wydaje się na tyle poważna, że trafiła do serialu Silicon Valley.
Moja gra The Ship Game nie wymaga back-endu w postaci serwera bazą danych. Jak zapisać dane bez bazy danych? Można postawić na to co daje nam współczesna przeglądarka i jej JavaScriptowe obiekty localStorage oraz sessionStorage.
Gdy popatrzymy na interfejs obiektów typu Storage, czyli localStorage i sessionStorage to on wygląda on następująco.
Notacja z typami według TypeScriptu
length: number – właściwość tylko do odczytu. Zwraca ilość danych przechowywanych w Storage.clear(): void – czyści cały Storage z danych.key(index: number): string – Zwraca i-ty klucz z Storage.getItem(keyName: string): string – Wyciąga wartość pod kluczem keyName.setItem(keyName: string, keyValue: string): void – Zapisuje wartość keyValue pod kluczem keyName.Fajny interfejs do zapisywania stringów do bazy. A co z obiektami? Jakbym chciał zapisać takie coś: